KUDA ANU NGEDUL
Jaman baheula aya hiji kuda nu kacida ngedulna, éta kuda téh dipiara ku jalma beunghar anu ngaranna abdul. Unggal poé abdul ka kota mawa kudana keur ngajual barang dagangan anu loba diperlukeun ku urang kota.
Ku sabab ngarasa hoream kudu indit mawa barang dagangan, kuda ngedul téh boga rencana nipu ka dununganana.
![]() |
image@source |
Dina hiji poé si kuda téh dibawa ka kota ku abdul, rék dagang uyah dua karung. éta karung téh terus ditalian dina tonggong kuda. Di tengah jalan jalan si kuda ngedul téh ngagejeburkeun manéh kana walungan.
Barang hanjat si kuda ngarasa hampang, sabab uyah nu dina tonggongna béak kabawa ku cai sarta teu bisa ka pulung saeutik-eutik acan. Atuh sodagar téh kacida ambekeunana ka éta kuda. Tapi Abdul teu bisa kukumaha da uyahna geus ngahiji jeung cai.
Isukna Si Abdul ka kota deui mawa tarigu dua karung. Éta karung téh ditalian deui kana kuda. Jiga kamari deui waé kuda téh ngagejeburkeun manéh ka walungan, atuh puguh waé tarigu téh beak kabawa palid.
Bari jeung ambek Abdul terus balik deui ka imahna, teu jadi ngajual barang daganganana.
Di tengah jalan jiga kamari deui waé kuda téh ngagejeburkeun manéh kana walungan, tapi basa manéhna hanjat karasa kacida beuratna karung nu dieusi ku kapas téh.
![]() |
image@source |
Manéhna ngarasa kaduhung ngalakukeun pamolah model kitu, sabab manéhna kudu terus ka kota mamawa kapas anu sakitu beuratna.
“Jadi jalma mah ulah ngedul jeung ulah sok nipu ka batur, bisi ahirna kaduhung.”
Dalam dongeng ini kita tahu bahwa perbuatan bohong itu akan mendapat balasannya, seperti yang diceritakan dalam cerita dongeng ini amanat atau pesan moral yang bisa diajadikan pelajaran adalah :
“Janganlah kita merasa malas dan juga suka berbohong kepada orang lain. Karna nanti kita sendiri yang akan menyesal, dan orang lain tidak akan mempercayai kita lagi.”
Social Plugin